Przejściowe zaburzenia oddychania u noworodka

Co to są przejściowe zaburzenia oddychania u noworodka?

Przejściowe zaburzenia oddychania u noworodka (zwane również TTN) to stan chorobowy, który wywołuje u noworodków trudności z oddychaniem.

Przed narodzinami, dzieci mają płyn w płucach. Zwykle znika sam po porodzie, ale u niektórych dzieci, nie uchodzi tak szybko jak powinien. Właśnie to wywołuje TTN.

Matka, u której zdiagnozowano cukrzycę, astmę albo przeprowadzono u niej cesarskie cięcie bez podjęcia próby porodu naturalnego, ma większe szanse urodzenia dziecka z TTN. Cesarskie cięcie to rodzaj zabiegu, podczas którego lekarz rozcina powłoki brzuszne i macicę, aby wyjąć dziecko.

Przejściowe zaburzenia oddychania u noworodka – jakie są objawy?

Objawy zwykle dają o sobie znać w ciągu 2 godzin po urodzeniu się dziecka i mogą obejmować:

• Szybki oddech – szybszy niż 60 oddechów na minutę. To więcej niż 1 oddech na sekundę,
• Siną skórę,
• Ciężki oddech, który obejmuje: szeroko otwarte nozdrza, kiedy dziecko bierze oddech; skóra i mięśnie, które wyglądają jakby się zapadały – może tak się dziać pomiędzy żebrami, albo pod klatką piersiową,
• Chrząkanie przy wydechu.

Objawy TTN zwykle trwają od 12 do 72 godzin.

Przejściowe zaburzenia oddychania u noworodka – czy istnieje badanie diagnostyczne?

Nie, nie ma samodzielnego badania na przejściowe zaburzenia oddychania u noworodka.. Lekarzowi lub pielęgniarce często udaje się określić czy dziecko ma TTN po przeprowadzeniu standardowych badań.

Inne schorzenia mogą powodować kłopoty z oddychaniem podobne do TTN. Obejmują je tak poważne choroby jak zapalenie płuc. Lekarz może zlecić prześwietlenie, które ukaże zmiany w płucach. Patrząc na prześwietlenie, lekarz może sprawdzić czy dziecko ma TTN lub inne schorzenie.

Jak leczyć przejściowe zaburzenia oddychania u noworodka?

TTN zwykle zanik, gdy dziecko ma około 3 dni. Do tego czasu, lekarze pomogą dziecku otrzymywać wystarczającą ilość tlenu oraz składników odżywczych, których będzie potrzebowało.

Działania w tym celu obejmują:

• Podawanie dodatkowego tlenu – Pomaga to upewnić się czy dziecko ma wystarczającą ilość tlenu we krwi,
• Kontrole temperatury – Pomagają dziecku ani się nie przegrzewać, ani nie wychłodzić,
• Karmienie przez sondę pokarmową lub „wlew dożylny” – jeśli dziecko ma kłopoty z oddychaniem, może nie być w stanie pić z butelki. Sonda pokarmowa to mała rurka, którą wprowadza się przez usta lub nos dziecka, przez gardło, do żołądka. Używa się tego do bezpośredniego podawania mleka lub preparatu mlekozastępczego, który wedruje prosto do żołądka. Wlew dożylny to cienka rurka wprowadzana do żyły. Można nią podać dziecku mieszankę z cukrem do krwiobiegu.
• Podawanie antybiotyków – To leki, które przeciwdziałają infekcjom lub je zwalczają.