Euthyrox jest lekiem stosowanym w przypadku niedoczynności tarczycy, który w swoim składzie zawiera lewotyroksynę, substancję bardzo pomocną, kiedy występują zaburzenia hormonalne. W sytuacji, gdy gruczoł tarczycy z powodu stanów chorobowych nie wydziela odpowiedniej w stosunku do potrzeb organizmu ilości hormonów dochodzi do rozwoju niedoczynności tarczycy. Lewotyroksyna jest syntetycznie wytworzoną substancją analogiczną do występujących w organizmie człowieka hormonów tarczycy. Pomaga zminimalizować uporczywe dolegliwości wynikające z niedoczynności tarczycy. Nieleczona niedoczynność prowadzić może do groźnych powikłań, ponieważ gruczoł ten położony u podstawy szyi, reguluje funkcje większości tkanek organizmu człowieka, oraz w znacznym stopniu wpływa na metabolizm. Większość chorych nie wymaga leczenia szpitalnego, a jedynie leczenia w trybie ambulatoryjnym. Natomiast nieleczona tarczyca może spowodować powikłania np. w obrębie układu krążenia, wymagające leczenia szpitalnego. Za kontrolę czynności tarczycy odpowiedzialna jest przysadka mózgowa, pobudzająca tarczycę do produkowania T3 i T4 oraz uwalniająca hormon tyreotropowy (TSH).
Leczenie niedoczynności tarczycy
Leczenie tarczycy polega na uzupełniani niedoborów hormonów, produkowanych przez tarczycę. Lewotyroksyna ma działanie identyczne, jak wytwarzane przez tarczycę hormony. Przyjmowanie lewotyroksyny w sposób ciągły i regularny prowadzi do powrotu prawidłowego dla organizmu stężenia hormonów tarczycy.
Euthyrox ma postać tabletki stosowanej doustnie i dostępny jest w różnych dawkach zalecanych w zależności od potrzeb organizmu.
Wskazania do stosowania
Niedoczynność tarczycy nie jest jedynym stanem, w którym stosuje się Euthyrox. Do pozostałych wskazań należą:
- Niedobór hormonów produkowanych przez tarczycę w stosunku do potrzeb organizmu,
- W przypadku operacyjnego usunięcia tarczycy,
- Wspomagająco przy raku tarczycy
- W przypadku niektórych rodzajów guzów tarczycy,
- Przy obecności wola obojętnego,
- W stanie po chirurgicznym usunięciu wola.
Jak stosować Euthyrox?
W leczeniu lewotyroxyną bardzo istotna jest dbałość o regularne jej przyjmowanie, najlepiej zawsze o tej samej porze. Dla odpowiedniego wchłaniania leku ważne jest, by był przyjmowany na czczo i minimum 30 minut przed posiłkiem oraz popijając niewielką ilością wody. Dlatego też najodpowiedniejsza pora do zażycia leku jest rano. Dawka, którą należy przyjąć zależna jest od zaleceń lekarza i wyników badań hormonów tarczycy.
Zaczynając leczenie tarczycy lekarz może zalecać częste badania stężenia hormonów i w zależności od wyniku dostosować dawkę leku, do takiej, która przynosi odpowiedni efekt terapeutyczny.
Po okresie dobrania odpowiedniej dawki leku, kontrolne badania TSH przebiegają już w większych odstępach czasu.
Interakcje z innymi lekami
Bardzo istotne jest poinformowanie lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach, ponieważ wiele może powodować niekorzystne interakcje.
Do leków najczęściej powodujących niekorzystne interakcje należą:
- Leki przeciwcukrzycowe – Euthyrox może osłabiać ich działanie,
- Inhibitory proteazy – mogą wpływać na prawidłowe działanie Lewotyroxyny,
- Leki przeciwzakrzepowe – Lewotyroxyna wzmacnia ich działanie,
- Doustne środki antykoncepcyjne – obniżają działanie Euthyroxu,
- Leki wzmagające produkcję enzymów wątrobowych – zwiększają usuwanie lewothyroxyny z organizmu,
- Produkty zawierające soję – zmniejszają wchłanianie leku.
Koniecznie należy poinformować lekarza o ciąży lub karmieniu piersią. Szczególną ostrożność w podaży leku stosuje się u osób w podeszłym wieku i z towarzyszącymi licznymi chorobami.
Euthyrox – Skutki uboczne
Lek tolerowany jest zazwyczaj dobrze a objawy niepożądane występują stosunkowo rzadko. Jednak, jak w przypadku każdego leku, mogą wystąpić. Najczęściej dochodzi do nich przy dobranej nieodpowiedniej dawce lub nie stosując się do specyfikacji przyjmowania leku.
Do najczęstszych działań niepożądanych należy:
- Dyskomfort w klatce piersiowej i nieprawidłowy rytm serca,
- Osłabienie,
- Ból głowy,
- Częste oddawanie moczu,
- Uderzenia gorąca,
- Omdlenia,
- Zaburzenia miesiączkowania,
- Wysypka,
- Nadmierne pocenie,
- Uderzenia gorąca,
- Bezsenność.
Zdalna Przychodnia
Jak otrzymać receptę ?
Baza wiedzy
Leczenie wola obojętnego. Zapobieganie nawrotom po chirurgicznym usunięciu wola obojętnego, w zależności od stopnia zachowanej czynności tarczycy po operacji. 75–200 µg 1 ×/d.
Leczenie zastępcze w niedoczynności tarczycy. Dorośli. Początkowo 25–50 µg 1 ×/d, dawka podtrzymująca 100–200 µg 1 ×/d. Dzieci. Początkowo 12,5–50 µg 1 ×/d, dawka podtrzymująca 100–150 µg/m2 pc. 1 ×/d. Noworodki i niemowlęta z wrodzoną niedoczynnością tarczycy. 10–15 µg/kg mc. 1 ×/d przez 3 mies., następnie dawkę dostosować indywidualnie.
Leczenie supresyjne raka tarczycy. 150–300 µg 1 ×/d.
Suplementacja skojarzona ze stosowaniem leków przeciwtarczycowych w trakcie leczenia nadczynności tarczycy. 50–100 µg/d.
• Leczenie wola obojętnego
• Zapobieganie nawrotom po chirurgicznym usunięciu wola obojętnego, w zależności od stopnia zachowanej czynności tarczycy po operacji
• Terapia substytucyjna w niedoczynności tarczycy
• Terapia supresyjna w raku tarczycy
• Suplementacja skojarzona ze stosowaniem leków przeciwtarczycowych w trakcie leczenia nadczynności tarczycy
Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, nieleczona niedoczynność kory nadnerczy, nieleczona niedoczynność przysadki lub nieleczona nadczynność tarczycy. Nie wolno rozpoczynać leczenia w świeżym zawale serca, w zapaleniu mięśnia sercowego i ostrym zapaleniu wszystkich warstw serca. W czasie ciąży lewotyroksyny nie należy stosować w skojarzeniu z lekami przeciwtarczycowymi w leczeniu nadczynności tarczycy.
Podawać p.o., rano, na czczo, co najmniej 1/2 h przed śniadaniem, niemowlętom po rozpuszczeniu w małej ilości wody; tabletki można dzielić na 2 równe dawki. Dawkę należy ustalać indywidualnie, na podstawie badania lekarskiego i wyników badań laboratoryjnych. Z wyjątkiem noworodków, u których szybka substytucja ma istotne znaczenie, leczenie należy rozpoczynać od małych dawek i zwiększać je stopniowo co 2–4 tyg. U chorych w podeszłym wieku, osób z chorobą niedokrwienną serca oraz u pacjentów z ciężką lub długotrwałą niedoczynnością tarczycy, rozpoczynając leczenie hormonami tarczycy należy zachować szczególną ostrożność, leczenie zaczynać od mniejszych dawek, a następnie powoli zwiększać w dłuższych odstępach czasu. Czas trwania leczenia – patrz: zarejestrowane materiały producenta.
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Euthyrox N 25, 25 mikrogramów, tabletki
Euthyrox N 50, 50 mikrogramów, tabletki
Euthyrox N 75, 75 mikrogramów, tabletki
Euthyrox N 125, 125 mikrogramów, tabletki
Euthyrox N 175, 175 mikrogramów, tabletki
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
1 tabletka Euthyrox N 25 zawiera 25 mikrogramów lewotyroksyny sodowej (Levothyroxinum natricum).
1 tabletka Euthyrox N 50 zawiera 50 mikrogramów lewotyroksyny sodowej (Levothyroxinum natricum).
1 tabletka Euthyrox N 75 zawiera 75 mikrogramów lewotyroksyny sodowej (Levothyroxinum natricum).
1 tabletka Euthyrox N 125 zawiera 125 mikrogramów lewotyroksyny sodowej (Levothyroxinum natricum).
1 tabletka Euthyrox N 175 zawiera 175 mikrogramów lewotyroksyny sodowej (Levothyroxinum natricum).
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza jednowodna.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka
Biaława, okrągła tabletka, płaska, z rowkiem dzielącym po obu stronach, ze ściętymi krawędziami i napisem na jednej stronie:
Euthyrox N 25: EM 25
Euthyrox N 50: EM 50
Euthyrox N 75: EM 75
Euthyrox N 125: EM 125
Euthyrox N 175: EM 175.
Tabletkę można podzielić na równe dawki.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1. Wskazania do stosowania
Euthyrox N 25/Euthyrox N 50/Euthyrox N 75/Euthyrox N 125/Euthyrox N 175
– Leczenie wola obojętnego.
– Zapobieganie nawrotom po chirurgicznym usunięciu wola obojętnego, w zależności od stopnia zachowanej czynności tarczycy po operacji.
– Terapia substytucyjna w niedoczynności tarczycy.
– Terapia supresyjna w raku tarczycy.
Euthyrox N 25/Euthyrox N 50/Euthyrox N 75
– Suplementacja skojarzona ze stosowaniem leków przeciwtarczycowych w trakcie leczenia nadczynności tarczycy.
4.2. Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
W celu umożliwienia leczenia każdego pacjenta zgodnie z jego indywidualnymi potrzebami, tabletki zawierające lewotyroksynę sodową dostępne są w dawkach od 25 μg do 200 μg. Dzięki temu większość pacjentów może przyjmować tylko jedną tabletkę na dobę.
Podane zalecenia dotyczące dawkowania są jedynie ogólnymi wskazówkami.
Zaleca się określenie indywidualnej dawki dobowej na podstawie wyników badań laboratoryjnych i oceny klinicznej. W związku z tym, że u wielu pacjentów stwierdza się zwiększone stężenia T4 i fT4, lepszym punktem odniesienia dla dalszej terapii jest wyjściowe stężenie w surowicy hormonu pobudzającego tarczycę (tyreotropiny).
Leczenie hormonem tarczycy należy rozpoczynać od małych dawek i zwiększać je stopniowo co 2-4 tygodnie, aż do uzyskania pełnej dawki substytucyjnej. Wskazania | Zalecana dawka (μg lewotyroksyny sodowej na dobę) |
Leczenie wola obojętnego | 75 – 200 |
Zapobieganie nawrotom po chirurgicznym usunięciu wola obojętnego | 75 – 200 |
Terapia substytucyjna w niedoczynności tarczycy u dorosłych – dawka początkowa – dawka podtrzymująca | 25 – 50 100 – 200 |
Terapia substytucyjna w niedoczynności tarczycy u dzieci i młodzieży – dawka początkowa – dawka podtrzymująca | 12,5 – 50 100 – 150 μg/m² pc. |
Suplementacja skojarzona ze stosowaniem leków przeciwtarczycowych w trakcie leczenia nadczynności tarczycy | 50 – 100 |
Terapia supresyjna w raku tarczycy | 150 – 300 |
