Zapalenie powięzi podeszwy

Zapalenie powięzi podeszwy

Zapalenie powięzi podeszwy jest jedną z najczęstszych przyczyn bólu stóp u dorosłych. Stan zapalny rozcięgna podeszwowego jest spowodowane naciągnięciem więzadeł w obszarze stopy zwanym. Powięź podeszwowa to gruby kawałek tkanki z długimi włóknami, który zaczyna się od kości piętowej i rozchodzi się wzdłuż spodniej powierzchni stopy do palców. Zapewnia  ona wsparcie, ponieważ palce u nóg przenoszą ciężar ciała, gdy pięta unosi się podczas chodzenia. Bieganie, skakanie lub stanie przez dłuższy czas mogą nadwyrężać powięź podeszwową. Większość osób z zapaleniem powięzi podeszwy zauważa poprawę objawów po lub bez podjęcia leczenia zachowawczego, takiego jak odpoczynek, okłady z lodu i ćwiczenia rozciągające. Z reguły, iększość osób nie odczuwa bólu związanego z tym stanem.

Najczęstszym objawem zapalenia powięzi podeszwy jest ból pod piętą i podeszwą stopy. Ból jest często najsilniejszy podczas przenoszenia ciężaru na stopę, zwłaszcza podczas wstawania rano z łóżka lub wstawania po pewnym czasie siedzenia. Można odczuwać ból w jednej lub obu stopach.

Zapalenie powięzi podeszwy jest bardziej prawdopodobne u osób, których styl życia lub praca powoduje powtarzające uderzenia w piętę. Czynności takie jak bieganie, marsz lub taniec mogą wywoływać lub nasilać objawy. Możliwe inne czynniki, które zwiększają ryzyko zapalenia powięzi podeszwy to otyłość, długotrwałe stanie i ograniczona elastyczność kostki. U biegaczy częściej występuje zapalenie powięzi podeszwy. Chociaż dowody są ograniczone, możliwe czynniki zwiększające ryzyko w tej grupie obejmują:

• Nadmierny trening (szczególnie nagły wzrost biegu na odległość),
• Niewłaściwe buty do biegania,
• Bieganie po nierównych powierzchniach
• Długotrwałe stanie lub chodzenie po twardych powierzchniach,
• Płaskie stopy,
• Wysokie łuki.

Zapalenie powięzi podeszwy zwykle występuje u osób bez podstawowych problemów zdrowotnych, ale może być związane z innymi chorobami reumatycznymi, takimi jak zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa lub łuszczycowe zapalenie stawów.

Jakie badanie diagnostyczne wykonać na zapalenie powięzi podeszwy?

Aby zdiagnozować zapalenie powięzi podeszwy, lekarz przeprowadzi wywiad lekarski i zbada stopy, aby zlokalizować bolesne obszary. Obejmuje to trzymanie stopy w zgiętej pozycji jedną ręką, a drugą ręką naciskanie na różne części podeszwy (w miejscu, gdzie znajduje się powięź podeszwowa). Ważne jest, aby poinformować lekarza, gdy wystąpi ból lub tkliwość w innych obszarach, których lekarz nie dotknął podczas badania. Jeśli pacjent ma typowe objawy zapalenia powięzi podeszwy, nie są wymagane żadne zdjęcia rentgenowskie, USG ani inne badania. Tak jest w przypadku większości chorych. W niektórych przypadkach, w zależności od charakteru i nasilenia bólu, a także innych indywidualnych czynników, lekarz może zalecić prześwietlenie.  Badanie ma na celu ustalenie czy inny problem, taki jak złamanie powoduje ból.

Jak leczyć zapalenie powięzi podeszwy?

Leczenie zachowawcze zapalenia powięzi podeszwy

Zapalenie powięzi podeszwy jest zwykle leczone zachowawczo, bez operacji lub innych zabiegów inwazyjnych. Jednak nie udowodniono, że wiele powszechnie stosowanych metod leczenia łagodzi objawy zapalenia powięzi podeszwy. Powszechnie stosowane metody leczenia zapalenia powięzi podeszwy obejmują: 

Odpoczynek

Ograniczenie aktywności sportowej i dodatkowy odpoczynek mogą pomóc złagodzić objawy. Jeśli to możliwe, należy unikać nadmiernego i powtarzającego się uderzenia piętą podczas skoków, tańca i biegania na odległość. Nie zaleca się jednak całkowitego braku aktywności fizycznej, ponieważ może to prowadzić do zesztywnienia i powrotu bólu.

Przykładanie lodu

 Nakładanie lodu na ten obszar, na przykład przez 20 minut do czterech razy dziennie, może złagodzić ból. Lód i masaż można również stosować przed ćwiczeniami.

Rozciąganie

Pomocne mogą być ćwiczenia rozciągające. Ćwiczenia domowe obejmują rozciąganie powięzi łydkowo-podeszwowej, kręgów stóp i kostek, uginanie palców u nóg i układanie ręczników na palcach. Należy zachować ostrożność podczas rozpoczynania nowych ćwiczeń, aby nie powodować większego bólu.

Leki przeciwbólowe

Lekarz może zalecić krótki cykl stosowania niesteroidowego leku przeciwzapalnego (NLPZ), takiego jak ibuprofen lub naproksen w celu złagodzenia bólu. Jednak te leki mają wiele możliwych skutków ubocznych i ważne jest, aby rozważyć potencjalne ryzyko i korzyści.

Obuwie ochronne

 Pomocne może być noszenie butów sportowych, butów podtrzymujących łuk stopy lub butów ze sztywnymi cholewkami (zwykle metalowa wkładka w podeszwa buta). Buty na poduszce z wkładkami żelowymi lub miseczkami na pięcie mogą tymczasowo złagodzić ból. Stwierdzono, że silikonowe wkładki zapewniają lepsze wsparcie niż wkładki filcowe lub gumowe wkładki piętowe. Nie stwierdzono, aby wkładki magnetyczne zapewniały dodatkowe korzyści.  Osoby pracujące lub mieszkające w budynkach z betonowymi podłogami powinny nosić obuwie z dodatkową amortyzacją. Noszenie kapci lub chodzenie boso może spowodować pogorszenie lub nawrót objawów, nawet jeśli podłogi są pokryte wykładziną. Dlatego dobrze jest założyć podtrzymujący but lub sandał jeszcze przed wstaniem z łóżka.

Zastrzyk

Wstrzyknięcie leku steroidowego w stopę może pomóc złagodzić ból, chociaż działanie leku może ustąpić po kilku tygodniach. Lekarz naciska na stopę, aby zlokalizować tkliwy obszar i wykonuje zastrzyk w to miejsce. Wstrzyknięcie można powtórzyć, chociaż wielu lekarzy ogranicza liczbę zastrzyków, ponieważ uważają, że wielokrotne powtarzanie tego zabiegu może osłabić tkanki podeszwy stopy. Jednak to nie zostało udowodnione. Zastrzyki steroidowe mogą być bolesne i wiążą się z bardzo małym ryzykiem wywołania infekcji.

Usztywnieni stopy opatrunkiem gipsowym

Inną opcją jest krótki gips do chodzenia, który zaczyna się od łydki i obejmuje kostkę i stopę aż do palców. Ten typ odlewu ma spód w kształcie kołyski, który pozwala na dalsze chodzenie podczas noszenia. To leczenie nie zostało przetestowane w badaniach klinicznych. 

Zabieg chirurgiczny

Operacja jest rzadko wymagana u osób z zapaleniem powięzi podeszwy. Jest zalecana tylko wtedy, gdy wszystkie inne metody leczenia zawiodły i jeśli objawy utrzymują się przez co najmniej 6 do 12 miesięcy. Zabieg polega na oderwaniu powięzi podeszwowej od kości piętowej.