Brak produktów w koszyku.

Autyzm

Co to jest autyzm?

 

Autyzm to zaburzenie rozwojowe, które powoduje trwające całe życie trudności w kontaktach towarzyskich, komunikowaniu się i zachowaniu. Niektórzy chorzy mają kilka łagodnych objawów, podczas gdy inni mają poważne objawy, które powodują niepełnosprawność. W 2013 roku zmieniły się kryteria stosowane do diagnozowania autyzmu oraz nazwy niektórych rodzajów tego schorzenia. Dzieci, u których wcześniej zdiagnozowano określony typ autyzmu (np. Zespół Aspergera), są obecnie diagnozowane jako dzieci z autyzmem. Autyzm jest następnie klasyfikowany według stopnia nasilenia oraz poziomu wsparcia potrzebnego dla chorych w związku z występującymi u nich problemami z komunikacją społeczną oraz modelami zachowań. Istnieją trzy poziomy odzwierciedlające łagodne lub poważne upośledzenie i potrzebę wsparcia.

 

Jak rozwija się autyzm?

 

Nie jest jasne, jak i dlaczego rozwija się autyzm. Konsensus jest taki, że autyzm jest zaburzeniem neurorozwojowym, które wpływa na rozwój mózgu i upośledza rozwój umiejętności społecznych i komunikację. To z kolei prowadzi do typowych objawów dla tej choroby. Za niewielki odsetek przypadków choroby mogą odpowiadać czynniki środowiskowe, takie jak ekspozycja na toksyny przed lub po urodzeniu, powikłania podczas porodu i infekcje przed urodzeniem. U dzieci z predyspozycjami genetycznymi czynniki środowiskowe mogą dodatkowo zwiększać ryzyko rozwoju choroby. Jednakże, u większości dzieci przyczyna autyzmu jest nieznana. Niektórzy przypisują autyzm ekspozycji na szczepionki (szczególnie szczepionkę przeciw odrze). Jednak znaczna większość badań naukowych nie potwierdza związku między szczepieniami a autyzmem.

 

Jak często występuje autyzm?

 

Liczba dzieci, u których zdiagnozowano autyzm znacznie wzrosła od lat 70. XX wieku, a zwłaszcza od późnych lat 90-tych. Nie jest jasne, czy wzrost ten jest związany ze zmianami kryteriów diagnostycznych choroby czy stan ten stał się bardziej powszechny. Większość ekspertów zgadza się, że zwiększona świadomość i zmiany w definicji autyzmu odpowiadają za znaczną część widocznego wzrostu częstości jego występowania.  Od 2 do 25 dzieci na 1000 ma autyzm. Choroba dotyka więcej chłopców niż dziewcząt (około czterech chłopców na jedną dziewczynkę). Około 4 do 14% dzieci z autyzmem ma rodzeństwo cierpiące na tą chorobę.

 

Jakie choroby są związane z autyzmem?

 

Istnieje wiele schorzeń związanych z autyzmem.

 

  • Około 45% dzieci z autyzmem jest intelektualnie upośledzonych (wcześniej nazywanych upośledzonymi umysłowo).
  • Mniej więcej 30% dzieci z autyzmem ma napady. Ryzyko napadów jest wyższe u osób z cięższą niepełnosprawnością intelektualną.
  • Do 25% przypadków choroby jest związanych ze innym stanem lub zespołem chorobowym, takim jak twardzina guzowata, zespół łamliwego chromosomu X, zespół Retta, fenyloketonuria, płodowy zespół alkoholowy lub zespół Angelmana.

 

autyzm-leczenie-diagnoza-objawy

 

Jakie objawy daje autyzm?

 

Objawy autyzmu są zwykle rozpoznawane między drugim a trzecim rokiem życia, chociaż mogą występować wcześniej. Z definicji, objawy muszą występować we wczesnym stadium rozwoju, ale czasami objawy nie są widoczne, dopóki dziecko nie jest starsze. Symptomy obejmują dwa rozległe obszary:

 

  • komunikację społeczną,
  • ograniczone i powtarzające się zachowania, czynności i zainteresowania.

 

U około dwóch trzecich dzieci z autyzmem, pierwszym objawem jest brak umiejętności komunikacyjnych do drugiego roku życia. Powody dla których rodzice zwracają się o pomoc, omówiono poniżej.

 

Komunikacja społeczna

 

Problemy z interakcją i komunikacją społeczną są najczęstszym problemem dla rodziców, co często prowadzi do zwrócenia się o pomoc lekarską. Dziecko może nie mówić lub rozumieć i/lub może nie wykazywać zainteresowania komunikowaniem się.

 

Interakcje społeczne

 

Trudność lub brak interakcji z rodziną i przyjaciółmi są cechą charakterystyczną dla autyzmu. Czynniki dotyczące interakcji społecznych obejmują: zachowania niewerbalne, relacje z rówieśnikami czy poświęcaną uwagę. Osobom z autyzmem często trudno jest nauczyć się interakcji z innymi ludźmi. Mniejsze dzieci mogą wykazywać niewielkie zainteresowanie nawiązywaniem przyjaźni lub nie mieć ich wcale. Dzieci wolą bawić się samotnie niż z innymi oraz mogą angażować innych w czynności jedynie jako narzędzia do pomocy. Na przykład, mogą używać ręki rodzica w celu otrzymania pożądanego przedmiotu bez nawiązywania kontaktu wzrokowego.

 

Starsze dzieci mogą być bardziej zainteresowane rozmową lub utrzymywaniem kontaktów towarzyskich z innymi ludźmi, ale mogą nie rozumieć konwencji społecznych lub potrzeb innych. Na przykład, dziecko może kontynuować rozmowę na temat, który go interesuje, z całkowitym lekceważeniem interesów słuchacza. Osoby z autyzmem nie są zainteresowane wspólnymi działaniami czy dzieleniem się zainteresowaniami lub osiągnięciami. Dzielenie uwagi to normalne zachowanie, w którym niemowlę lub małe dziecko próbuje podzielić się zainteresowaniem, zabawą lub strachem z opiekunem. Dziecko robi to celowo spoglądając w tę i z powrotem między przedmiot a oczy opiekuna (zwykle w wieku od 8 do 10 miesięcy) lub wskazując na przedmiot (zwykle w wieku od 14 do 16 miesięcy). Osoby z autyzmem czasami nie są w stanie dzielić nawet przyjemnej czynności z innymi. Dziecko może preferować zabawę samotnie w tłumie dzieci wykonujących tę samą czynność.

 

Zachowania niewerbalne

 

Osoby z autyzmem mają trudności w interpretowaniu zachowań niewerbalnych, takich jak kontakt wzrokowy, wyraz twarzy, gesty i postawa ciała. Na przykład, dziecko może nie być w stanie zrozumieć wyrazu twarzy związanego z gniewem lub irytacją, lub może nie być w stanie użyć kontaktu wzrokowego lub gestu, aby wyrazić chęć. Co więcej, w okresie niemowlęcym rodzice mogą zauważyć, że dziecko opiera się przytulaniu, unika kontaktu wzrokowego lub nie rozkłada ramion w oczekiwaniu na podniesienie.

 

Ograniczone i powtarzające się zachowania, czynności i zainteresowania

 

Zachowania stereotypowe – Behawioralną cechą autyzm są powtarzające się ruchy ciała, takie jak machanie lub skręcanie dłoni lub palców, kołysanie się czy chodzenie na palcach. Te zachowania są widoczne u 37 do 95% osób chorych i zwykle rozpoczynają się w wieku przedszkolnym. Te zachowania często trwają przez całe życie.

 

Nacisk na identyczność – Wiele dzieci z autyzmem ma określone procedury lub rytuały, których należy dokładnie przestrzegać. Mogą one wystąpić jako część codziennego życia, na przykład konieczność spożywania zawsze określonych potraw w określonej kolejności lub podążania tą samą drogą z jednego miejsca do drugiego. Ponadto, zmiany w rutynie mogą być denerwujące lub frustrujące, a nawet powodować u dziecka napad złości lub załamanie.

 

Ograniczone zainteresowania – Młodsze dzieci mogą być zaabsorbowane specyficznymi przedmiotami lub doświadczeniami sensorycznymi, takimi jak wirujące przedmioty, błyszczące powierzchnie, krawędzie przedmiotów, światła, zapachy, wąchanie lub lizanie niespożywczych przedmiotów. Starsze dzieci mogą być zajęte pogodą, datami, rozkładami jazdy, numerami telefonów, tablicami rejestracyjnymi, postaciami z kreskówek lub innymi przedmiotami (np. dinozaury, psy, samoloty).

 

Percepcja sensoryczna – Wiele osób z autyzmem odbiera dźwięki, smaki lub dotyk w inny sposób. Na przykład, osoba chora może być nadmiernie wrażliwa na normalny poziom hałasu lub nie reagować na głośne dźwięki.

 

Inne przykłady obejmują:

 

  • Odmowę jedzenia żywności o określonych smakach lub konsystencji lub jedzenie tylko żywności o określonych smakach i konsystencji. Te obsesje dietetyczne mogą powodować objawy żołądkowo-jelitowe, takie jak utrata masy ciała, biegunka lub zaparcia.
  • Odporność na dotyk lub zwiększona wrażliwość na niektóre rodzaje dotyku. Lekki dotyk może być odczuwany jako bolesny, podczas gdy głęboki nacisk może zapewnić poczucie spokoju. Może to obejmować niechęć dotyku niektórych faktur lub kolorów odzieży na skórze.
  • Pozorną obojętność na ból.
  • Nadwrażliwość na określone częstotliwości lub rodzaje dźwięków (np. odległe dźwięki wozów strażackich) i brak reakcji na dźwięki znajdujące się w pobliżu lub dźwięki, które mogłyby wystraszyć inne dzieci (np. petardy).

 

Autyzm a umiejętności poznawcze i językowe

 

Umiejętności poznawcze

 

Umiejętności poznawcze obejmują zdolność myślenia, zapamiętywania i przetwarzania informacji. U dzieci z autyzmem umiejętności te są często nierówne, niezależnie od poziomu inteligencji dziecka. Dziecko może często wykonywać zadania wymagające zapamiętywania lub układania rzeczy w całość (np. układanki), ale może mieć trudności z zadaniami wymagającymi umiejętności na wyższym poziomie, takich jak rozumowanie, interpretacja lub myślenie abstrakcyjne. Niektóre osoby mają specjalne umiejętności w zakresie pamięci, matematyki, muzyki, plastyki lub łamigłówek, pomimo znacznych trudności w innych dziedzinach. Inne wyjątkowe umiejętności to np. kalkulacja kalendarza (ustalanie dnia tygodnia dla danej daty) i hiperleksja (umiejętność czytania słów pisanych, które znacznie przekraczają poziom czytelniczy danego wieku). Jednak osoba ta może nie rozumieć, co jest czytane, ani celu czytania.

 

Umiejętności językowe

 

Opóźnienie lub brak zdolności mówienia może być cechą autyzmu. W przeciwieństwie do dzieci z upośledzeniem słuchu, dzieci z autyzmem nie próbują kompensować swojego braku mowy za pomocą alternatywnych środków komunikacji, takich jak gestykulacja lub mimika. U większości osób z autyzmem zdolność rozumienia jest opóźniona, nawet bardziej niż zdolność mówienia. W rezultacie, dzieci mogą nie reagować na swoje imię, a rodzic może początkowo obawiać się, że dziecko ma problem ze słuchem. Dziecko może nie być w stanie zrozumieć prostych pytań lub wskazówek. Występuje duża różnorodność w nasileniu i jakości problemów językowych u dzieci z autyzmem.

 

Umiejętność mówienia nigdy nie rozwija się u około połowy chorych dzieci. W innych przypadkach dziecko potrafi mówić, ale język nie jest narzędziem komunikacji (np. polega na powtarzaniu wypowiadanych przez innych zwrotów lub słów, zwanych echolaliami). Osoby, które potrafią mówić, mogą mieć trudności z rozpoczęciem lub podtrzymaniem rozmowy z innymi. Ich język może mieć znaczenie tylko dla osób, które są zaznajomione ze stylem komunikacji osoby z autyzmem.

 

Autyzm a duża głowa

 

Niektóre dzieci z autyzmem mają głowę większą niż normalnie. Termin medyczny określający ten stan to makrocefalia. Może to być związane z nieprawidłowościami we wczesnym rozwoju mózgu, które przyczyniają się do omawianych powyżej objawów przedmiotowych i podmiotowych.

 

Jak zdiagnozować autyzm?

 

Jeśli dziecko ma objawy autyzmu, jest zwykle oceniane przez zespół lekarski, który ma doświadczenie w diagnozowaniu i leczeniu tej choroby. W skład tego zespołu często wchodzą: psycholog dziecięcy, pediatra zajmujący się rozwojem i zachowaniem, neurolog, psychiatra, logopeda i inni specjaliści.  Ocena zwykle obejmuje pełną historię medyczną (dziecka i rodziny), badanie fizykalne, badanie neurologiczne oraz badanie umiejętności społecznych, językowych i poznawczych dziecka. Cel oceny obejmuje:

 

  • Ustalenie czy dziecko ma autyzm lub czy inny stan może powodować objawy u dziecka,
  • Stwierdzenie czy dziecko ma jakiekolwiek problemy zdrowotne związane z autyzmem, które powinny zostać ocenione lub leczone,
  • Określenie mocnych i słabych stron dziecka oraz poziomu funkcjonowania.

 

Rodzice, którzy zauważą, że ich dziecko ma jeden lub więcej objawów autyzmu, powinni porozmawiać z lekarzem. Jeśli ocena lekarza stwarza podstawy do diagnozy autyzmu, dziecko powinno zostać skierowane na pełną ocenę pod kątem tego zaburzenia. Wczesna diagnoza i leczenie może zmienić niektóre wzorce zachowań oraz poprawić socjalizację. Przed pełną oceną dziecko powinno zostać skierowane na badanie słuchu i wzroku (jeśli nie zostało to zrobione wcześniej). Wczesna interwencja oznacza system wsparcia i leczenia zapewniający odpowiednią terapię dzieciom niepełnosprawnym. Może to pomóc zminimalizować opóźnienia w rozwoju i zmaksymalizować szanse dziecka na osiągnięcie normalnych kamieni milowych w rozwoju. Nawet jeśli u dziecka nie zostanie zdiagnozowany autyzm, wczesna diagnostyka może pomóc rozwiać obawy rodziców dotyczące choroby.

 

Jak leczyć autyzm?

 

 Na chwilę obecną, autyzmu nie można wyleczyć. Jednakże, lekarz może współpracować z rodzicami, w celu opracowania planu leczenia, który pomoże dziecku osiągnąć jego pełen potencjał. Optymalny plan leczenia zależy od wieku dziecka, diagnozy, podstawowych problemów zdrowotnych i innych indywidualnych czynników.

 

Zapoznaj się również z informacja mi na temat zespołu nadpobudliwości psychoruchowej u dzieci (ADHD).

autyzm

Autor:

Redakcja - ZdalnaPrzychodnia.pl

Redakcja - ZdalnaPrzychodnia.pl

Wykup konsultację online z możliwością wystawienia e-recepty.
[]