Makroglobulinemia Waldenströma

Co to jest Makroglobulinemia Waldenströma?

Makroglobulinemia Waldenströma (WM) jest rzadkim typem chłoniaka lub raka układu limfatycznego. Układ limfatyczny składa się z narządów w całym ciele, które wytwarzają i przechowują komórki zwalczające infekcje. Komórki zwalczające infekcje są również nazywane białymi krwinkami. Powstają w szpiku kostnym, który jest tkanką w środku kości. U osób z WM szpik kostny wytwarza za dużo jednego rodzaju białych krwinek. Wzrost tych białych krwinek może powodować typowe objawy chłoniaka, w tym obrzęk węzłów chłonnych, gorączkę i nocne poty. Ponadto, białe krwinki wytwarzają białko zwane „IgM” lub „makroglobuliną”. Nagromadzenie się tego białka w organizmie może prowadzić do innych problemów. WM jest również czasami nazywany chłoniakiem limfoplazmocytowym.

Jakie objawy wywołuje makroglobulinemia Waldenströma?

Niektóre osoby z WM nie mają żadnych objawów przez długi czas, nawet przez lata. Lekarze nazywają to postacią tlącą. Kiedy objawy się pojawią, mogą obejmować:

• Uczucie zmęczenia,
• Osłabienie lub drętwienie dłoni lub stóp,
• Utrata wagi bez prób odchudzania,
• Gorączkę,
• Nocne poty,
• Obrzęk węzłów chłonnych.

U niektórych osób z WM krew jest gęstsza niż normalnie. Lekarze nazywają to zespołem nadmiernej lepkości. Może się to zdarzyć w wyniku dodatkowych białek w organizmie. Zespół nadmiernej lepkości to stan nagły, który może powodować:

• Krwawienie z nosa lub dziąseł,
• Zmiany wzroku lub słuchu,
• Bóle głowy,
• Zawroty głowy,
• Omdlenie,
• Brak możliwości normalnego poruszania się lub mówienia.

W ciężkich przypadkach, zespół nadmiernej lepkości może nawet spowodować udar lub śpiączkę.

Makroglobulinemia Waldenströma – Jak ją zdiagnozować?

Jeśli Twój lekarz podejrzewa, że ​​możesz mieć WM, zleci odpowiednie badania. Mogą to być:

• Badania krwi i moczu,
• Biopsja szpiku kostnego – Lekarz pobierze bardzo małą próbkę szpiku kostnego. Inny specjalista obejrzy próbkę pod mikroskopem, aby sprawdzić, czy obecne są komórki rakowe.
• Badania obrazowe – Badania obrazowe tworzą obrazy wnętrza ciała. Wyniki tych testów mogą powiedzieć lekarzowi, czy WM lub inny stan powoduje Twoje objawy.

Makroglobulinemia Waldenströma – jak ją leczyć?

To zależy. Jeśli chrooba nie powoduje jeszcze objawów, możesz nie potrzebować natychmiastowego leczenia. Należy jednak regularnie wykonywać badania krwi. Ważne jest również, aby natychmiast poinformować lekarza, jeśli objawy zaczną się pojawiać. Osoby z objawami są leczone lekami. Często obejmuje to chemioterapię, która jest terminem medycznym oznaczającym podanie leków, które zabijają komórki nowotworowe lub powstrzymują ich wzrost. Możesz też otrzymać inne leki. Niektóre osoby z WM mają objawy spowodowane przez krew, która jest grubsza niż normalnie. Jest to leczone za pomocą  plazmaferezy. Podczas zabiegu, urządzenie pompuje krew z organizmu i usuwa dodatkowe białko IgM. Następnie, maszyna zwraca krew do organizmu. Twój lekarz lub pielęgniarka mogą również porozmawiać z Tobą na temat udziału w badaniu klinicznym.

Leczenie nie wyleczy całkowicie WM, ale może zmniejszyć objawy i pomóc żyć dłużej. Po rozpoczęciu leczenia, lekarz będzie regularnie przeprowadzał badania. Ma to na celu sprawdzenie, jak Twój organizm reaguje na leczenie. Nawet jeśli leczenie zadziała, a objawy ustąpią, w końcu powrócą. Warto nadal regularnie odwiedzać lekarza, prawdopodobnie co 3 lub 6 miesięcy, w celu wykonania odpowiednich badań. W ten sposób możesz rozpocząć leczenie od razu, gdy objawy powrócą lub gdy testy wykażą, że białka związane z WM ponownie znajdują się w Twoim organizmie. Kiedy choroba wróci, możesz otrzymać te same leki, które były przyjmowane za pierwszym razem. Lekarz może również zasugerować wypróbowanie różnych metod leczenia.

Makroglobulinemia Waldenströma – Co jeszcze warto zrobić?

Ważne jest, aby przestrzegać wszystkich zaleceń lekarza dotyczących wizyt i badań. Istotne jest również, aby porozmawiać z lekarzem o wszelkich skutkach ubocznych lub problemach, które wystąpią podczas leczenia.  Leczenie z powodu WM wymaga dokonywania wielu wyborów, takich jak wybór leczenia i czas podjęcia leczenia. Zawsze informuj swoich lekarzy i pielęgniarki, co myślisz o leczeniu. Za każdym razem, gdy otrzymasz propozycję leczenia, zapytaj:

• Jakie mogę odnieść korzyści z tego leczenia?
• Czy to pomoże mi żyć dłużej?
• Czy zmniejszy to objawy lub zapobiegnie im?
• Jakie są wady tego leczenia?
• Czy są inne opcje oprócz tego leczenia?
• Co się stanie, jeśli nie podejmę się tego leczenia?